ซีจินเฉินสังเกตเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ และถามเธอว่า "มีอะไรผิดปกติ คุณกำลังคิดอะไรอยู่"

ใบหน้าของซีจินเฉินเปลี่ยนเป็นสีเข้ม คุณกล้าเหรอ?

ซีจินเฉินเปลี่ยนดวงตาของเธอและใช้น้ำแข็งต่อไป ดวงตาของเธอก็สดใสอีกครั้ง และเย่ชิงซินก็หลับตาลงด้วยความรู้สึกไม่สบาย

การเสนอให้เธอเป็นเพียงข้อเสนอทำไมต้องวนเวียนใหญ่ขนาดนี้ทำให้เธอต้องพิจารณาอยู่พักหนึ่ง...

เธอมองเขาอย่างประหม่าหลังจากถาม แต่เขาก็แค่มองเธอเฉยๆ จากนั้นผลักเธอออกไป ยืนขึ้นแล้วเดินไปที่ประตู

“ผู้ชายหน้าตาดีมีมากมายในโลกนี้ ฉันต้องอยู่กับเขาตราบเท่าที่ฉันชอบเขาเหรอ?”

เย่ชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองซีจินเฉิน โดยรู้ว่าเธอไม่ควรมีความคิดอื่นใดในเวลานี้ และเธอควรจะเป็นตัวของตัวเองตามที่ซีจินเฉินพูด อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเธอจะไม่สนใจเรื่องนี้ในใจ แต่ดวงตาของเธอก็ยังคงไม่สามารถเพิกเฉยต่อความเจ็บปวดและความเศร้าโศกที่ฉายแววไปทั่วใบหน้าของ Meng Ziting เธอคุ้นเคยกับอารมณ์นั้นมากเกินไป และเคยเห็นมันบนใบหน้าของยี่ ฮันยางมากกว่าหนึ่งครั้ง แต่เธอก็เพิกเฉยต่อมันอย่างเฉยเมย